3R

Rust, reinheid en regelmaat.. ..! laat me beginnen met dat laatste want dat is toch wel erg in het oog springend in het land van de rijzende zon… 

Regelmaat: ’t is natuurlijk maar net hoe je het interpreteert, maar ik overdrijf niet al ik zeg dat de gemiddelde Japanner hecht aan structuur, orde en regelmaat. Na een aangename vlucht met Aeroflot ( ja echt, niks geen norse Slavische stewardessen en dronken Russen aan boord ) werden we binnen 10 minuten door de douane-formaliteiten heengeloodst. Allenaal heel strak opstellen in lijnen en bedrijvige grondhostessen die ons aanstuurden in welke rij te gaan staan en welke papieren in te vullen. Op het treinstation hebben we snel onze vouchers voor de Japan Rail-Pas ( een soort ‘interrail’ : 3 weken onbeperkt treinen ) ingeleverd en ons opgesteld voor de trein naar Tokio.. keurig in rijen wacht iedereen netjes op zijn beurt om in te stappen. Allemaal heel beleefd en voorkruipen is niet aan de orde… In onze ryokan aangekomen bleken we nagenoeg de enigen. Na de tsunami van 11 maart zijn er enorm veel annuleringen geweest.. een aderlating voor de branche, maar eerlijk gezegd genoten wij wel van de rust (oh, dat hoort eigenlijk niet in deze paragraaf… ) Het is in Japan met 127 miljoen inwoners een beetje woekeren met de ruimte.. Onze kamer mat niet meer dan 2 bij 3,4. Traditioneel slapen de Japanners die klein behuisd zijn op tatamimatten, daarover gaat de futon ( de matras ) en daarop het dekbed. Een soort kermisbed dus.. ’s ochtends wordt de boel weer opgerold en achter panelen geschoven en kan je gebruik maken van de ruimte die ook je slaapkamer is. De wasgelegenheid is een gedeelde faciliteit.. het kwam dus goed uit dat we die nu toch min of meer voor ons zelf hadden.. Voor de goede orde van zaken: ons werd medegedeeld dat het in de ryokan de bedoeling is dat je geen schoenen draagt, maar slippers van het huis en liever ookl- als we zo vriendelijk willen zijn- de kimono die gratis wordt verstrekt.. Nou ja wij zijn de beroerdste niet.. Ook zonder alle buigingen die ons welgevallen willen we ons best een beetje aanpassen. Het is wel even wennen deze eerste dagen in Japan. Het doet erg westers aan, maar er gelden veel (soms onuitgesproken ) voorschriften waar je subtiel op wordt gewezen. In Tokyo was het nog wel mogelijk om te communiceren, maar hoe verder we van de hoofdstad afgeraken hoe minder linguistisch de Japanners zijn aangelegd en hoe meer we zijn aangewezen op ‘ Point it out ‘ en gebarentaal. Nu wijzen veel dingen voor wat betreft het reizen zich vanzelf. Qua transport is het hier allemaal erg goed georganiseerd. De stations zijn echt mega-groot ( Shinjuku kent zo’n 3 miljoen passagiers per dag ), maar het is niet heel moeilijk om uit te zoeken hoe je op plaats van bestemming moet komen. De gemiddelde sudoku is lastiger  Op de perrons zelf is het ook weer orde en structuur: met pijlen staat de looprichting aangegeven precies op de plaats waar de Shinkansen ( de supersnelle kogeltrein ) tot stilstand komt.. ! In zo’n zelfde snelle trein lieten we een reisgids liggen, stom natuurlijk..! Maar enige honderden kilometers verderop bleek het al gevonden te zijn en vandaag werd het bezorgd in ons hotel…typisch voorbeeld van efficientie.. Albert en ik zijn af en toe wat overdonderd.. er is veel herkenning, maar toch ook wel enige vervreemding..

Reinheid: ja, ik had natuurlijk wel wat gelezen over de ‘onsencultuur’, maar me niet zo goed gerealiseerd wat het inhield. Vergelijk het met een dagelijkse welness-ervaring. Door de geografische ligging beschikt Japan over veel warmwaterbronnen die
(commercieel ) worden geexploiteerd. Ieder hotel beschikt wel over een gezamenlijke badgelegenheid: eerst goed schrobben en dan weken in een heet-waterbad en koud afspoelen. Je hebt hier dan ook nog veel openbare badhuizen. Je hebt verder op veel plaatsen ‘ onsen-faciliteiten. Daar waar hete bronnen zijn worden deze geexploiteerd en zijn er zowel binnen- als buitenbaden ( rotemburo’s ) in een prachtige natuurlijke omgeving. Vergelijkbaar met een middagje sauna.. Heerlijk ontspannen dus ( he, alweer het thema rust onder het verkeerde kopje ) In Hakone ( net onder Tokio ) hebben we veelvudig gebruik gemaakt van de ‘onsen’. ‘Reinheid’ kunnen we dus wel afvinken .. Pratende wc’s: ja echt.. ze hebben ze hier.. Ons japans is niet zo goed, maar de instructies op de displays wijzen voor zich. Eerst prettig nederdalen op de voorverwarmde toiletbril en vervolgens kiezen uit 3 standen billensproeiers. Als slagroom op de taart worden tenslotte je billen nog lekker drooggeföhnd.. wie kan zich nog een betere toiletgang toedenken? Ook de handen-wasinstructie op de toilet draagt bij aan de hygienische vreugde… Rare lui.. die Japanners. Waar ze ook een hekel aan hebben is nattigheid in de toko.. Voor veel winkels staan paraplu-vacuum-zuigers.. Als het heeft geregend stop je je paraplu in zo’n koker en wordt het geheel vacuum omhuld zodat de druppels er niet aflekken als je hem meeneemt naar binnen.. Nee, echt , gekker kan ik het niet verzinnen…

Rust: nou, daar kan ik kort in zijn.. dat komen we tekort..! Er is zoveel te zien en te doen. We zijn begonnen in Tokio, echt überhip.. Of nou ja, je kan ook zeggen: ze trekken alles maar aan.. maar dat is een beetje gelogen.. Je hebt hier veel subculturen… Juist omdat alles zo geregeld en gestructureerd is tonen mensen door hun uiterlijk wie ze ( willen ) zijn.. dat geldt zeker voor de jeugd.. zo gauw ze klaar zijn met de studie moeten ze conformeren en passen zich aan aan de grijze massa.. Je komt werkelijk ogen en oren te kort…We hebben dagverse sashimi gegeten op de vismarkt Tsjukij, rond gestruind in Electric Town, tuinen bezocht en een sumo-toernooi bijgewoond in het Ryogoku Stadion. In Hakone zijn we de bergen in geweest, wat een geluk: helder weer en de berg Fuji gezien en in Okayama hebben we de fiets gepakt en zijn we door de rijstvelden naar Kurashiki gefietst. Gisteren in Hiroshima zijn we naar het Hiroshima National Peace Park geweest waar ook de A-bomb Dome staat, het enige overgebleven gebouw na de 1e atoombom op Japan. Indrukwekkend, vooral ook vanwege de belangstelling, het is een soort bedevaarts-oord geworden.. O ja rust: natuurlijk zijn er momenten van rust.. In de bergen zaten we in een klein plaatsje in een tradionele ryokan. Diner en ontbijt werden op de kamer verzorgd. We hoefden enkel op tijd aanwezig te zijn en achterover te leunen.. We overnachten vaak in grote steden, maar hoe druk het ook is: overal heb je grote parken en tuinen, of shinto-tempels op een verstilde lokatie.. je kan je daar prima onttrekken aan de waanzin van de grote stad.. Omdat het transport zo goed is geregeld ben je ook zo ‘ buiten’. De fietstocht die we eerder maakten bracht ons midden op het platteland. Vandaag zijn we op Miyajima, een eiland onder Hiroshima, geweest. Miyajima staat in de top 3 van ‘scenic spots’ in Japan ( daar houden ze van de japanners, van lijstjes ....zo is er ook een top 3 ‘ most beautiful gardens’ etc ) en inderdaad: een plaatje! Goed uitgezette wandelroutes naar de berg Misen, prachtige vergezichten over bos en binnenzee waarin Miyajima en veel andere eilanden liggen. Het was ook onze eerste ontmoeting met lief ogende hertjes die vrijelijk over het heilige eiland dartelen.. hel aaibaar, maar behoorlijk brutaal..Wat een rust op het eiland, wat zeker meespeelt is dat er weinig toeristen zijn.. we hebben Japan bijna voor onszelf. Ik weet niet of het door Mount Misen kwam, maar miezen deed het wel een beetje, later ging het over in een serieuze regenbui, leuk hoor, nu konden we tenminste die paraplu-vacuum-verpakkers uitproberen..


Nog wat vertellen over het eten? Ja want dat is eigenlijk ook wel een rustmoment.. of nou ja.. Kiezen is best moeilijk, ook al omdat er vaak geen engelse kaart is. Als die er wel is dan is de keuze nog steeds moeilijk, er is zoveel lekkers. Behalve erg smakelijk is het eten ook een lust voor het oog.. Er wordt wel minder gebruik gemaakt van sterke smaken in de japanse keuken dan b.v. Thailand, maar het is allemaal erg subtiel. Wonder boven wonder lukt het me aardig e.e.a te proeven..Wasabi ( mierikswortelpasta ) is sowieso een sterke smaak die veel gebruikt wordt. Het eten met stokjes is wel standaard. Dat lukt zeker heel aardig, maar mischien dat daarom de maaltijden een rustmoment zijn? We doen er gemiddeld wat langer over. Als we er echt niet uitkomen dan wijzen we aan wat er voorbij komt of vragen de ober om de specialiteit van de regio. In Hiroshima zijn dat oesters: die hebben we dan ook in allerlei varianten voorgeschoteld gekregen. Niet van dat glibberige hoor, maar een goede tempura oester en gegrild op de salade. Soms is ook niet meer duidelijk te determineren wat er op ons bord ligt… in Tokio kregen we yakitori van kip, op 10 manieren bereid.. Dat was wel even slikken, daar zaten ook spiesjes tussen met maag, hart en kippevel.. 

Het is toch weer een heel verslag geworden, ik wilde het eigenlijk even laten bij de eerste indrukken.. Er zijn er nog zoveel meer, wellicht wat meer over de psyche van de Japanner in een volgend verslag.. het zijn wel een beeeeetje rare mensen hoor, die Japanners…. maar in ieder geval ook heel vriendelijk. Vaak gehoord dat ze blij zijn dat het toerisme weer wat aantrekt en heten je erg welkom. Van de ramp zelf krijgen we weinig mee. In de media wel veel beelden en overal wordt er geld ingezameld om de slachtoffers te helpen. Het verkeer van en naar het noorden is al weer volledig hersteld. Met man en macht wordt gewerkt aan de wederopbouw en compensatie voor de slachtoffers, wat op zich hier ook wel weerstand oproept, want hoe compenseer je het gemis aan geliefden en familie? 

Wij reizen morgen verder naar Kyoto waar we wat langer blijven. Wij genieten enorm van het eerste deel van deze reis. Hopelijk genieten jullie ook van de lente, want we zagen op internet dat die bij jullie goed is. 

Groet Albert & Olav