Suriname 2011

 

Tropisch Nederland

 

Zo, even een berichtje uit de West. De afgelopen tijd is dat er wat bij ingeschoten, maar ach wie zit er nu iedere week te wachten op een reisverslag. Qua praktische voorbereidingen was het wat mager dit keer. Daags na terugkomst uit New York heb ik me naar de ambassade begeven om daar mijn online ingevulde aanvraagformulier af te geven. Dat had nog wel wat voeten in aarde. Door een blikseminslag in Noordijk lag het telefoon- en inernetverkeer plat, internetten en printen bij Marit bood uitkomst. Vrijdag bedacht ik opeens dat ik niet had nagedacht over malariaprofylaxe, toch maar even de huisarts gebeld maar die was niet zo ongerust nadat ik onze plannen vertelde, nou dan zijn wij het ook niet. We vlogen met SLM , die hun beruchtevreputatie meteen waarmaakte en veel te laat vertrok  Zowel Albert als ik zaten naast goedlachse Surinaamse dames ( dat dan weer wel ) die ons van goedbedoelde tips voorzagen….Een goede voorbereiding is het halve werk …! Suriname is, tja wat zal ik zeggen? Heel Nederlands? Ja, dat is het, maar dan wel het Nederland van de jaren ’70. Paramaribo ademt de sfeer van een dorp. Het is er gemakkelijk je weg vinden en er hangt een gemoedelijke sfeer. Tropisch NL: no span! Maak je niet druk, alles op zijn tijd. Het is heet: een warme natte spons in je gezicht… Dat zorgt er wel voor dat je je aanpast aan het ritme van het land. Paramaribo is zoals ik het me had voorgesteld op basis van de foto’s en de brieven van mijn pa. Ik heb ze bij me en concludeer dat er niet veel veranderd is tussen toen ( 1962 ) en nu.. Of nou ja, dat is natuurlijk niet helemaal waar, Suriname is inmiddels onafhankelijk. Maar de sfeerbeelden, de economie, de kleinschaligheid, de natuur, die is onveranderd. Waar je op andere tropische bestemmingen het toerisme ziet groeien, blijft Suriname stilstaan. Dat heeft zo zijn charmes! Ze richten zich ondanks de moeizame verhoudingen met het moederland nog steeds op NL en de oudere Surinamers betreuren eigenlijk de zelfstandigheid ( ‘vroeger was het beter’ ) We worden veel aangesproken, contact is hier makkelijk en spontaan. Goedlachs ook! We wandelen ( takitaki voor ‘ reizen’) fietsen ( ‘vinden jullie dat echt leuk? In deze hitte? Surinamers fietsen niet, wandelen ook niet trouwens, wij zijn liever lui  en stoppen om wat te drinken bij De Waag, eten bij Broki ( de Brug ) of bij Joosje, de beste roti-shop in de stad. Ja het leven is hier goed. Na een paar dagen zijn we richting Boven-Suriname vertrokken. In een voor Surinaamse begrippen luxe accommodatie aan de Suriname-rivier hebben we onze intrek genomen. Het is dan wel geen jungle, maar zo voelde het wel.. ( of nou ja, het beeld dat we van de jungle hebben, want de echte jungle is nat en donker.. ) met de mooiste vogels voor onze hut en prachtige flora.. Fayalobis overal.. Vanuit Berg & Dal hebben we ook een tocht gemaakt naar Brownsberg Natuurpark. Brulapen, goudhazen, bospolitie ( kuifvogels ), maki-maki’s, nou ja noem maar op. Ik moest even wat overwinnen om de controle uit handen te geven, maar de tocht met gids was erg leuk! Vanuit Berg & Dal weer naar de basis in Parbo gereisd en daar fietsen gehuurd voor een 3-daags fietstochtje over de plantages: alsof je door NL fietst: via Voorburg naar Nieuw-Amsterdam, Marienburg Frederiksdorp, Alkmaar, Tamanredjo ( die klinkt wat exotischer  Peperpot en Meerzorg weer naar Paramaribo. We hebben inmiddels een auto gehuurd en zijn nu in Nieuw-Nickerie ( West: op de grens met Brits-Guyana ) waar we aan het zwembad van een Parbootje genieten en ik de brieven van mijn pa herlees… De ‘Groene Hel’ gaan we niet beleven, maar de Cola-kreek staat nog wel op ons lijstje.. De tijd gaat snel, we moeten dus even gaan kijken hoe we de laatste dagen invullen..! Over een week zijn we alweer terug..! Tot dan, groeten van Albert & Olav